Het GO! atheneum Maasland Dilsen-Stokkem had een imagoprobleem in de buurt. De school koos in 2011 voor de brede open school en merkt ondertussen een hele evolutie. Directeur Tilly Vannitsen licht het hele traject toe.
“Het programma kwam op het juiste moment voor ons, tijdens een periode van herstructurering, doorlichting en herprofilering. Die herprofilering kwam er na een omgevingsanalyse van onze school, waarbij we onder andere de marktpositie van onze school te weten wilden komen. De analyse toonde aan dat we het imago van de school een positieve boost konden geven door samen te werken met de buurt. Ons nieuw motto ‘Durven doen’ vloeide daaruit voort. Het benadrukt dat onze leerlingen zowel binnen als buiten de school heel wat durven doen.”
“We organiseerden eerst een enquête in de buurt op zoek naar onze sterktes en zwaktes. Dat zorgde al voor stof tot nadenken want vaak hebben mensen een ander idee van jouw school. Voor de aanpak en communicatie werden we ondersteund door Sandra Van Maurik ( GO! huisstijlbegeleider).”
“In een volgende fase volgde een omgevingsanalyse van de verenigingen en organisaties in de buurt. Als een school die inzet op ervaringsgericht leren, kozen we voor de verenigingen en organisaties die een meerwaarde konden betekenen bij dit leerproces. Daaruit vloeide dan ons actieplan voort met concrete acties en projecten, over het hele schooljaar, waarvoor we samenwerken met heel wat externe partners. Zo evolueerden we naar een lerende school waar de leerlingen - die heel divers zijn – van elkaar en van de buurt levensbreed leren. Daarnaast willen we met de brede open school ook de doorstroming verbeteren.”
“De herdenking rond Wereldoorlog I staat volgend schooljaar voorop. We zijn nu al volop bezig met de voorbereidingen. Samen met onze basisschool Maasland, Freinet Op Stelten en met de oud-strijders van Stokkem werken we nu een viering uit: een kleine tentoonstelling op school en een optocht op 11 november samen met de leerlingen, ouders, sympathisanten uit de buurt en de oud-strijders (van WO II, nvdr) zelf. Voor de tentoonstelling werken leraars uit het lager en secundair samen. De lessen die eruit ontstaan kunnen collega’s van andere scholen overnemen. De oud-strijders komen op school vertellen over hun ervaringen tijdens de Wereldoorlog II of ze getuigen over wat hun ouders hebben meegemaakt in WO I.”
“We zijn een kleine school en onze leerkrachten en leerlingen vormen nu meer dan vroeger een hecht team, dat dezelfde visie naar buiten draagt.”
“Ons imago in de buurt is ook verbeterd aangezien de buurtbewoners veel meer contact hebben met onze ‘stoere’ jongens in de richtingen schilderwerken en bouw. Zo hebben we onder andere een actie ‘Mijn verleden’ opgezet, waarbij oud-mijnwerkers uit de buurt kwamen vertellen op school. Onze jongeren met een migratie-achtergrond vertelden op hun beurt dat ook hun (groot)ouders naar hier zijn gekomen om te werken in de mijnen.”
“Door deze vormen van samenwerking leert de buurt onze school opnieuw te waarderen.”
“We verhuren de sporthal aan clubs en daar komen soms verrassende initiatieven uit voort. Zo was er een club van oudere dames die de sporthal wilde huren. Toen ze zagen hoe onze leerlingen bezig waren met ICT, stelden ze de vraag om van de leerlingen een workshop te krijgen.”
“Je moet de kernkwaliteiten van je school eerst goed kennen want deze moet je inzetten. Onze kernkwaliteiten, die we onder andere via de bevra-
ging ‘marktpositionering’ zijn te weten gekomen, zijn ervarings- en teamgericht werken. We gebruiken veel actieve werkvormen en onderscheiden ons daarin van andere scholen.
“Dat je de actie te groot ziet; het moet realistisch zijn. Het is belangrijk om een grote actie op te splitsen in kleine deelacties en duidelijk af te spreken wie wat doet. Met de externe partners moet je goed het financiële plaatje afspreken, mocht dat er zijn. Tot nu toe lukt het om onze acties te realise-
ren zonder extra kosten voor de leerlingen. Dikwijls omdat die partners ons niets aanrekenen en de leraars zich vrijwillig inzetten naast hun uren. Dank-
zij de partnerships kunnen we projecten realiseren die anders niet haalbaar zouden zijn omwille van de kosten. Extra middelen zouden wel welkom zijn (lacht), maar met wat creativiteit komen we heel ver. Ook onze leerlingen denken mee en worden ingeschakeld in onze zoektocht naar projecten..”
“Heel enthousiast! We krijgen meer vragen voor samenwerking of het realiseren van projecten aangeboden en de banden met de bewoners zijn nauw aangetrokken. We voelen ons goed op school en in de buurt.”
