vrijdag 12 mei 2017
IMG_3283.jpg

“Heb je ons zien dansen?”

“Onze leerlingen merken dat sommige leerkrachten een armbandje van Rock Werchter dragen. Als ik hen vraag of ze zelf ook een festival bijwonen, reageren ze eerder afwijzend. Ze willen er graag bijhoren, maar voor hen is het allemaal te druk: ticket boeken, voor vervoer zorgen, kamperen, gedrum op de festivalweide. “Waarom organiseren we dan niet zelf een festival, op maat van onze leerlingen?”, vroeg Bram Brouckaert, leraar in GO! SBSO Rumbeke – Campus Ter Sterre zich af. “Als we ook aan ouders en externen een programma aanbieden, kunnen we iedereen bewust maken van wat autisme is.” Rock Sterre was geboren, het eerste autismevriendelijk festival in Vlaanderen.

10.15u: ‘Bram, wie heeft …’, ‘Meneer Brouckaert, waar moet …’

Vrijdag 28 april. Leerkrachten en leerlingen zijn druk in de weer met de opbouw van Rock Sterre. Festivalcoördinator Bram, de ‘Schuer’  van Rock Sterre, heeft niet veel tijd, maar vindt voor eventjes toch nog een stil hoekje in GC De Bunder. 

Bram: “Een autismevriendelijk festival moet de jongeren de structuur, veiligheid, voorspelbaarheid en warmte geven die ze ook van op school kennen. Die voorzieningen trekken we door naar de festivalruimte: een chillzone om zich terug te trekken, een ‘dobbelaarsarea’  voor gezelschapsspelen, een loungeruimte om met elkaar te praten en met multimedia te werken, een permanentie voor een persoonlijk gesprek gecombineerd met een aanbod uit de leefwereld van de doorsnee jongere: een  variëteit aan artiesten, activiteiten, food en drinks. We kozen ook bewust voor het gemeenschapscentrum van de gemeente. Alle infrastructuur is hier aanwezig en voor de leerlingen is het een vertrouwde plek. Ze zwemmen en sporten er en gaan er naar de bibliotheek.”

10.20u: Bram wenkt Brent en Ruben.

Brent (16): “In de leerlingenraad lanceerde ik een sarcastisch idee: waarom organiseren we geen Sterre Songfestival? De leerkrachten gingen er verder op in. Ik dacht dat het er nooit van zou komen, maar ik heb ze blijkbaar onderschat.”

Ruben (16): “We zijn de eerste school die een dergelijk festival organiseren. Ik ben zanger van onze schoolband en het was de bedoeling dat we zouden optreden, maar dat lukt ons niet. We zijn er niet klaar voor.”

IMG_3307.JPG

10.30u: Bram verontschuldigt zich. In de lounge in opbouw bots ik op Willem.

Willem (13): “Ik vind het tof dat onze school hier energie in steekt. Ik hou zelf ook van muziek en heb zeven jaar notenleer en piano gestudeerd. Nu hou ik van luide festivalmuziek en deejays.”

11.15u: ‘Bram, waar blijven we met die bakken fruitsap?’

Bram: “Mijn collega’s waren onmiddellijk enthousiast; de leerlingen reageerden afwachtend: ‘Wat is dat nu weer, dat festival?’ Altijd die onzekerheid. Maar als ze voelen dat de leerkrachten erachter staan, scherpt dat hun vertrouwen. Hun scepsis slaat dan om in vragen als  ‘Mogen wij achter de bar staan?’ of ‘Waarom vraag je mij niet als security?’ Voor leerlingen en ouders maakten we infobundels waarin we de bedoeling en aanpak van het festival uitlegden. Via een nieuwsbrief en een infostand op het oudercontact overtuigden we de ouders hun kinderen aan te moedigen aan het festival deel te nemen, want verplichten doen we hen nooit. Ook tijdens de schoolreis kunnen de leerlingen die niet mee willen met een alternatieve opdracht op school blijven. Uiteindelijk hebben 76 leerlingen zich toch voor het avondprogramma ingeschreven.”

12.30u: DJ Freaquency van NMN pompt  de eerste beats de festivalruimte in. De dappersten dansen. Bram zet het gesprek een paar octaven hoger verder.

Bram: “Er komt heel wat bij kijken: optredens boeken, eet- en drankkraampjes voorzien, security zoeken, posters drukken … Alleen al door de muziekgroepjes zaten we vlug door ons budget heen. Leerkrachten en ouders brachten uiteindelijk een veertigtal sponsors aan. Daardoor slaagden we erin een degelijk programma samen te stellen, met in de namiddag een programma voor de leerlingen, vanaf 16.30 voor leerlingen, ouders en externen, met genres variërend van elektro over hiphop tot rock.”

IMG_3250.jpg

13.15u: Meer en meer lichamen wagen zich op de dansvloer. Willem doet dat niet: “Ik dans niet, daar ben ik te verlegen voor.”

13.50u: Bram en collega Julie overschouwen hun festivalweide.

Bram, leraar geschiedenis en leren leren: “Ze hebben soms een weergaloze, gedetailleerde kennis, hun weg in het grotere geheel vinden en iets situeren in de tijd is een groter probleem. Aan de andere kant kunnen ze heel druk en informeel zijn en vragen ze heel wat energie van elkaar. Stoppen is moeilijk. De speeltijd is voor hen erg ongestructureerd en dat leidt al eens tot conflicten. Daarom bieden we hen alternatieve mogelijkheden aan, zoals strips lezen in een rustige ruimte.”

Julie, lerares multimedia: “Maar ze zijn ook heel creatief zijn. De meesten denken dat leerlingen met autisme dat net niet zijn. Schrijf ook dat maar op.” 

14.20u: In de dobbelaarsarea laten gamende jongeren en leerlingen en leerkrachten rond een gezelschapsspel de beats aan zich voorbijgaan. Ik loop er Aude en Senne tegen het lijf.

Aude (14): “Ik zie autisme als een verrijking. Ik heb een scherpere blik op de wereld dan veel van mijn leeftijdsgenoten. Die missen veel.”

Senne (14): “Wij zijn heel goed in weetjes en observeren meer. Mijn broer is altijd op zijn GSM bezig. Die heeft nooit iets gezien.”

dobbelaarsarena_01.jpg

14.50u: ‘Graag vraag ik nu een applaus voor het leerkrachtenteam dat dit eerste festival zo prach…’

Brent: “Ik heb ook op een ‘gewone’ school gezeten. Hier word je meer verwelkomd. Het zijn hier dan ook allemaal topleerkrachten.”

Willem nuanceert “Het zijn toffe leerkrachten, maar vreselijk streng.”

Senne: “De leerkrachten zijn hier veel creatiever dan in andere scholen. Heb je al het filmpje gezien dat we met hen voor dit festival hebben opgenomen.”

15.05u: De jongens van Gangthelabel – de garantie voor ‘Belgian non recycled hiphop’ – belijden hun liefde voor Willy Naessens.

Bram: “Al van in de lerarenopleiding wou ik twee dingen: geschiedenis geven en werken met leerlingen die extra nood hebben.”

Brent: “De maatregelen die ze hier nemen, zouden ze ook in gewone scholen moeten toepassen. Vroeger werd ik gepest en daar had ik het soms lastig mee. Hier hangen we veel meer aan elkaar.”

Ruben: “Op een gewone school is het druk. Hier heb je meer persoonlijk contact. De school is hier één geheel.”

Willem ziet het anders: “We zitten met vijf in de klas, maar het blijft druk. We jagen elkaar op.”

15.20u: In de lounge is Willem de enige die niet met zijn mobieltje aan de slag is.

Willem: “Een GSM heb ik niet. Heb er geen behoefte aan. Als ik er een had, zou ik alleen maar spellekes spelen, en dat wil ik vermijden.”

15.50u: Aude en Senne komen hijgend toegerend ‘Heb je ons zien dansen?’

Aude: “Er zitten hier niet veel meisjes. In het begin vond ik dat lastig, want al die jongens worden verliefd op jou. Ze vertellen ook te veel mopjes, dat maakt het druk in de klas. Maar het is hier echt een goeie school. Je kan hier aan je eigen tempo werken, dat was in onze vroegere school niet het geval. Dan voelde ik me altijd gefrustreerd.”

Senne: “Als het in de klas te druk is, mag je naar de permanentie. Je moet er wel een goede reden voor hebben.”

16.15u: Als Robin Desmet van The Voice haar ‘Turning tables’ brengt, sluip ik ongezien weg. Brent betrapt me: “Je gaat toch goed over ons schrijven, hé.”

 

________________

GO! SBSO Sterrebos - Campus Ter Sterre in Moorslede is een school voor buitengewoon secundair onderwijs voor normaalbegaafde leerlingen met autismespectrumstoornis. De ca. 120 leerlingen, zowel interne als externe, volgen er gewoon secundair onderwijs. In het ASO economie, humane wetenschappen of wetenschappen-wiskunde; in het BSO tuinbouw of groenvoorziening.

 

Lees het volgende artikel

Ontvang het "Helemaal GO!"-magazine in je mailbox.

Laden...