Nu het M-decreet nog niet van kracht is, is inclusief onderwijs nog geen vanzelfsprekendheid. Maar ook in het verleden vonden sommige ouders en scholen elkaar al in het verhaal van inclusie. Als die samenwerking lukt, gaan er voor een kind nieuwe werelden open. Zoals voor Ischa, die op dit moment in het 2e middelbaar zit in het GO! atheneum Merksem. Mama Anna* vertelt…
"Al in de kleuterklas zagen we dat er iets mis was. Ischa wou niet meer meedoen in de klas, verloor haar interesse en reageerde hysterisch. Na onderzoek werd bij Ischa ASS vastgesteld."
Spoorde de school jullie aan om Ischa te laten onderzoeken of deden jullie dit op eigen initiatief?
"De directie van Ischa’s toenmalige school vond ons moeilijke, veeleisende ouders die niet los konden laten. We hebben dus op eigen initiatief Ischa laten onderzoeken."
Wat na de diagnose?
"Ischa kon naar een autiklas in het Buitengewoon kleuteronderwijs. Op korte tijd was ze dag en nacht veranderd. Ze had dat echt nodig; de drukte in een gewone kleuterklas kon ze gewoon niet aan en hier kreeg ze veel meer structuur. Bijkomende testen leerden ons dat Ischa hoogbegaafd was en ADHD had. Vooral over het hoogbegaafde vielen we uit de lucht. Ischa kon wel al lezen in de eerste kleuterklas en de juf vertelde dat Ischa op uitstap naar het bos wist dat je kon zien van waar het noorden was aan het mos op de bomen en veel complexer dacht dan haar leeftijdsgenoten. Maar voor ons viel dat hoogbegaafde zo hard niet op, ze is ons enige kind dus we kunnen niet vergelijken. Voor ons was dat normaal.
Hoe verliep de overgang naar de lagere school voor Ischa?
"In het eerste leerjaar maakte Ischa de overstap naar het regulier onderwijs. Ze kreeg daarbij GON-begeleiding. Op het einde van de lagere school sloeg Ischa een jaar over; in het vijfde leerjaar werkte ze de laatste 2 jaren in 1 jaar af."
En dan het secundair, hoe verliep de schoolkeuze?
"Aan de lagere school van Ischa was een secundaire school verbonden. De visie van de nieuwe directie strookte echter niet met de onze. Die vond dat wij als ouders te dwingend waren. Hoewel de thuisbegeleider die we hadden het tegendeel beweerde en getuigde dat het wel degelijk aan Ischa lag dat ze zo gemakkelijk studeerde. Het contact met de directie was dus meteen een strijd."
Dus gingen jullie verder op zoek?
"We gingen praten met alle middelbare scholen in de buurt en vroegen hoe zij omgingen met de problematiek. De meeste scholen vertelden ons dat zij bepaalden welke zorg er werd geboden. Alleen in het het atheneum in Merksem spraken ze mijn kind rechtstreeks aan. ‘Wat vind jij dat een school moet doen?’, vroegen ze. En dat was uniek. Ze mocht een week komen ‘proeven’ van de lessen en wou daarna meteen naar dié school."
Welke extra zorg krijgt Ischa van de school?
"Vorig jaar werd de GON-begeleiding door omstandigheden stopgezet en nam de zorgcoördinator de begeleiding over. Die volgt heel goed op hoe het met Ischa gaat op school, of er problemen zijn waar iets aan gedaan moet worden en zo.
Ischa heeft moeite met emoties en sociaal gedrag. Voor haar is het moeilijk om uit te maken wat normaal of geen normaal gedrag is. Conflicten zijn ook extra moeilijke situaties; ze weet niet hoe ze ermee moet omgaan. Ze voelt zich rap gepest maar weet niet hoe ze gepast moet reageren. Daar helpt de zorgleerkracht haar mee.
Op lange termijn is het voorzien dat Ischa elk jaar van die zorg kan genieten. Als het niet meer nodig is kan die worden stopgezet, maar ook terug worden opgepikt als er nadien terug nood mocht zijn. Maar er zijn ook praktische aanpassingen. Testvragen bijvoorbeeld moeten eenduidig en niet voor interpretatie vatbaar zijn. Ook daar wordt voor gezorgd.
Hebben jullie als ouders veel contact met de school?
"De school is erg betrokken. Er is regelmatig overleg, zo’n 2 of 3 keer per jaar. Tussendoor bellen ze onmiddellijk als er iets aan de hand is. Zo was er onlangs een conflict met een klasgenoot, dat dreigde te escaleren. Toen werd ik opgebeld door de school om de tactiek te bespreken: hoe konden we dat aanpakken zodat allebei de kinderen er zich goed bij zouden voelen? We hebben toen ook beslist om Ischa aan de klas te laten vertellen welke problemen zij had, zonder dit te benoemen met een label."
Merk je de zorgvisie van de school ook aan andere dingen?
"De school is heel sterk gericht op sociale interactie. Zo hebben ze wekelijks een Maxmorgen, een voormiddag waarin vakoverschrijdend wordt gewerkt aan projecten en waarbij veel groepswerk komt kijken. Er zijn ook plusklassen waar kinderen extra bijgespijkerd worden. Ook starten de examens hier om 10 uur, maar moeten alle leerlingen om 9 uur aanwezig zijn. Leerlingen die het thuis niet gemakkelijk hebben om in alle rust te leren, hebben zo toch nog een uur extra studietijd."
Hoe moet een school volgens jou ideaal met haar leerlingen omgaan?
"Scholen moeten kijken naar kinderen en hen helpen hun talenten te ontwikkelen. Een school moet kinderen leren leren en hen ook vaardigheden meegeven die ze levenslang nodig hebben, zoals samenwerken. Een school moet ook een visie hebben. Die moet gedragen worden door de ganse school en rekening houden met àlle kinderen."
(*) Mama en dochter wilden liever niet met hun echte namen in dit magazine. Ischa en Anna zijn fictieve namen.
