Leerlingen pimpen caravan tot sprookjesmobiel

Een zonnige woensdagochtend in Kortrijk. Voor het schoolgebouw van Freinetschool De Baai staat een bijzonder opvallende caravan. Op de blauwe buitenwanden lijken zwevende eilanden getekend. Kleurrijk en mooi. Werk van een kunstenaar lijkt het. Dat is het ook. Rond de caravan zijn vijf leerlingen van 7 Kinderzorg en twee begeleidende leraren druk bezig met het ophangen van vlagjes en lampionnen. “Binnen tien minuten komt de eerste groep eraan”, zegt lerares opvoedkunde Eveline Opsomer. Samen met leraar Expressie Thomas Desimpelaere van GO! athena campus Drie Hofsteden heeft zij het serieus uit de hand gelopen project van de sprookjesmobiel begeleid. Snel nog worden er bordjes van een halve meter hoog  geplaatst. Daarop een foto van een van de kinderen die straks langs komen en een verwelkoming.

Mini-trapje

Vorig jaar hadden de leerlingen van het zevende jaar Kinderzorg voor hun eindproject al met een vertelkoffer gewerkt”, zegt Thomas Desimpelaere. “Maar toen merkten we dat veel tijd verloren ging met het telkens inrichten van het klaslokaal en achteraf weer inpakken. Daarom zochten we naar een mobiele manier om met verhalen naar kinderen van 2 tot 12 jaar te gaan. Het idee om een caravan om te bouwen tot een sprookjesmobiel werd zo geboren.”

Loubna Kasmi trekt een zwarte pruik aan en stapt zo in haar rol als Laila, de verteller van het verhaal. Zij reisde heel de wereld rond en bracht verhalen én personages uit verschillende landen mee. Ook Hasna El Machaoud, Isis Ghyselinck, Justyna Nowogrodzka en Kimberly Dumon gaan de caravan in. Zo dadelijk moeten hier tien peuters met hun juf bij. Dat is absoluut geen probleem. De caravan is daarop voorzien. Het linkergedeelte is ingericht als een kleine zittribune. Op de houten tribune liggen kleurrijke kussens voor nog meer comfort. Aan de ingang staat een trapje. Ook al is de sprookjesmobiel heel laagdrempelig opgevat (de sprookjes komen naar de kinderen toe) toch moeten ze dat mini-trapje nog op. De peuters doen dat zonder ongelukken. Ze glunderen wanneer ze het mooie binnenwerk van de caravan zien. Dat is het werk van Frederik Vanthournout, verantwoordelijke bij Halte R, de omkaderingsdienst voor de werkstraf in regio Kortrijk, het schitterende buitenwerk is van kunstenaar Gèsman. “Salaam aleikum!”, zegt de Arabische prinses. Eén peuter weent en nestelt zich op de schoot van de juf. “Dat is omdat hij nieuw is in de groep, hij moet nog wennen.”

Opvrolijkvogeltje

Wanneer de deur dichtgaat zet Kimberly een stap naar voren. Ze heeft een bijzondere jas aan.  Een pop-upjas zal straks blijken. Layla, de verteller begint met haar verhaal. Ze reisde naar Australië en leerde daar het Opvrolijkvogeltje kennen. “Dat vogeltje probeert alle diertjes gelukkig te maken.” Zou de wenende peuter daar baat bij hebben? De eerste diertjes die –pop!- uit de jas van Kimberly komen, zijn wombats. “Ze zien er niet gelukkig uit”, zegt Layla. “Hoe zouden we hen kunnen helpen?” De ogen van de peuters verraden dat ze naar oplossingen zoeken, maar er geen weten. “Misschien moeten we het aan het opvrolijkvogeltje vragen?” De ogen glunderen nu. Roep het vogeltje maar, maant Layla hen aan. “Vogeltje! Vogeltje!” De peuters roepen het graag en luid. Daar komt het vogeltje al.

De papieren figuren zien er ook mooi uit. Elk detail ademt kwaliteit uit. Dat komt door de samenwerking met een heel breed veld van kunstenaars en andere artiesten. Later op de dag zullen de kinderen een audio-verhaal horen met de stemmen van Wim Opbrouck, Iwein Segers en Martin De Jonghe. Die opname werd gemaakt door de afdeling multimedia van campus Heule van de school. Of hoe een project samenwerking stimuleert.

De volgende dieren die –pop!- opduiken zijn koala’s. “Die eten blaadjes”, roept een kleuter tijdens de tweede voorstelling van de dag. Dat het Opvrolijkvogeltje ook de redder in nood is voor deze dieren weten de kleuters heel goed. “Wij hebben ook zulk een vogeltje in de klas”, zegt de juf. Ook de kangoeroes krijgen nog de –pop!- helende werking van het Opvrolijkvogeltje te zien. De kleuters geven een applaus, maar hebben geen zin om naar buiten te gaan. Eén van de doelstellingen van het project is om jonge kinderen liefde voor taal en verhaal bij te brengen. Dat is bij deze groep heel goed gelukt. Hasna, de Arabische prinses voelt heel goed aan dat deze groep nood heeft aan een klein nagesprek: “Zijn jullie soms verdrietig?” De kleuters knikken. Praten over verdrietig zijn gaat waarschijnlijk makkelijker na zulk een verhaaltje. “Wat doen jullie dan?” Eén iemand zegt het trots: “We geven een knuffel aan een verdrietig vriendje.”

Verteller voor het leven

De eerste week bezoekt de Sprookjesmobiel enkele scholen, een kinderdagverblijf en een buurtbibliotheek. Later staat de schitterende caravan nog op de Opendeurdag van de school, Sinksenfeesten in de stad. Thomas Desimpelare: “Vanaf half september volgend jaar zullen de nieuwe leerlingen van het zevende jaar Kinderzorg de sprookjesmobiel opnieuw gebruiken. Het is dus geen eendagsvlieg, maar een duurzaam project.” Lerares Eveline Opsomer vult aan:  “We willen van deze leerlingen verhalenvertellers voor het leven maken. Taalstimulering is één van de hoofdtaken van kinderbegeleiders en –begeleidsters in het werkveld. Wees maar zeker dat deze vijf van de sprookjesmobiel dat zullen zijn.”

Justyna, Loubna, Isis, Hasna en Kimberly. De voornamen van de vijf leerlingen van 7 Kinderzorg verraden verschillende culturele en talige achtergronden. Die diversiteit is geen hinderpaal maar een kracht. Zij kunnen elk een verhaal in een andere taal vertellen en voor de jonge kinderen die komen luisteren is dat zowel een prikkel (“een andere taal horen maakt hen alert”) als een bevestiging van de meertalige realiteit.

Justyna, de Poolse prinses woont zelf nog maar vier jaar in België. Zij heeft in sneltreinvaart een parcours afgelegd van leerling die eerst moeizaam Nederlands leert naar schitterende verhalenverteller in het Nederlands én het Pools. Sprookjes bestaan dus toch.

HET SPROOKJE VAN DE SPROOKJESMOBIEL

Uren, dagen, weken, maanden werk hebben de leerlingen 7 Kinderzorg en de leraren Eveline Opsomer en Thomas Desimpelaere van de Kortrijkse athena school, campus Drie Hofsteden aan de sprookjesmobiel gewerkt. Zij kregen externe hulp van kunstenaars en artiesten: Gèsman, poppentheater Ulthima Thule, Astrid Verplancke, Griet Herssens, Karel De Waele, Wim Opbrouck, Iwein Segers, Martin De Jonghe. Het Huis van het Kind Kortrijk, provincie West-Vlaanderen en CANON Cultuurcel gaven financiële steun aan dit sprookjesproject.